หมดยุคไม้เรียว ครูห้ามตีเด็ก ผิดกฎหมายอาญา!!
เรื่องราวข่าวฉาวในรั้วโรงเรี
ปัญหาประการหนึ่งที่ถู
1.ว่ากล่าวตักเตือน 2.ทำทัณฑ์บน 3.ตัดคะแนนความประพฤติ 4.ทำกิจกรรมเพื่อให้ปรับเปลี่
แต่ยังมีเรื่องร้องเรียนครู
การการกระทำเหล่านี้เป็
ดังนั้น การลงโทษของครูบาอาจารย์ ต้องเป็นไปตามระเบี
ดังนั้น การลงโทษของครูบาอาจารย์ ต้องเป็นไปตามระเบี
และเมื่อไม่มีกฎหมายให้อำนาจครู
ส่วนโทษของครูนั้น ขึ้นอยู่กับวิธีทำร้ายว่าทารุ
สุดท้าย สุภาษิตที่ว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี จึงใช้ไม่ได้สำหรับ ครู อาจารย์ กับนักเรียนในปัจจุบัน เด็กๆ มีสิทธิ์ที่จะเรียนหนังสื
วิเคราะห์ข่าว หมดยุคไม้เรียว ครูห้ามตีเด็ก ผิดกฎหมายอาญา!!
จากที่ดิฉันได้อ่านข่าวด้านบนนี้
รู้สึกเสียใจ ที่ได้มีข่าวแบบนี้เกิดขึ้นกับนักเรียนไทย
รู้สึกว่าครูได้ลงโทษผู้เรียนเกินไป ถึงแม้ว่าการลงโทษมีจุดประสงค์หลักเพื่อให้หลาบจำและไม่ทำพฤติกรรมเช่นนั้นอีก
โดยต้องการให้มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไปในทางที่ถูกต้องดีงามตามที่สังคม ถ้ามองย้อนกลับไปถึงนัยของการทำโทษนักเรียนในอดีตดูเหมือนจะถูกทำโทษด้วยไม้เรียวกันเป็นประจำจนเป็นเรื่องปกติ และก็ยังมีการลงโทษด้วยวิธีต่างๆ เช่น
เดินเป็ด คาบไม้บรรทัด ขว้างด้วยแปลงลบกระดาน วิ่งรอบสนาม ล้างส้วม และทำงานหนักอื่น
ๆ แต่จะเห็นได้ว่าข่าวนี้ นักเรียนถูกลงโทษด้วยการตีจนเกิดเป็นรอยฟกช้ำที่หลัง เพราะว่าข่าวนี้ได้เกิดขึ้นหลังจากที่รัฐบาลไทยได้สั่งยกเลิกการ
ลงโทษเด็กนักเรียนด้วยการเฆี่ยนตีมาถึง 10 ปี โดยการใช้ความรุนแรงกับผู้เรียนก็เป็นสิ่งที่ครูไม่ควรทำ
หากผู้เรียนทำผิดครูควรเรียกผู้เรียนมาตักเตือนปรับความเข้าใจ
เพื่อให้ผู้เรียนเกิดการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม
หากไม่ได้ผลครูอาจเพิ่มมาตรการการลงโทษให้เหมาะสมกับโทษของผู้เรียน เช่น หยุดพักการเรียน เป็นต้น หรืออีกวิธีหนึ่งครูควรหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบในการแก้ไขพฤติกรรมด้วยการทำร้าย ร่างกายหรือจิตใจ ด้วยประการทั้งปวง เช่น การลงโทษด้วยการเฆี่ยน ตี หรือด่าว่าด้วยถ้อยคำที่กระทบความรู้สึกอย่างรุนแรงครู/อาจารย์ควรให้ผู้ที่ มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงดำเนินการจะดีกว่า เช่น พ่อแม่ ผู้ปกครอง หรือเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจากหน่วยงานที่รับผิดชอบในการแก้ไขความประพฤติของ เยาวชน หรือคนในสังคม ซึ่งเจ้าหน้าที่เหล่านั้นเป็นผู้มีความรู้ความเข้าใจ และมีความเข้าใจ และมีความชำนาญในกระบวนการและวิธีการลงโทษตามลักษณะของพฤติกรรมที่ควรได้รับ การลงโทษ เพราะครู/อาจารย์ไม่ได้รับการฝึกอบรมหรือได้รับการสั่งสอน มาให้เป็นผู้พิจารณาโทษและลงโทษผู้เรียนอย่างเป็นระบบ การตัดสินลงโทษของครูจึงมีความผิดพลาดได้ง่าย เพราะครูมักจะใช้อารมณ์ และความรู้สึกของตนเองตัดสินเป็นสำคัญ ยิ่งถ้าครูเป็นผู้เกี่ยวข้องและมีส่วนกับการการทำผิดของผู้เรียนด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ความเป็นธรรมและความชอบธรรมลดลงมาก
หากไม่ได้ผลครูอาจเพิ่มมาตรการการลงโทษให้เหมาะสมกับโทษของผู้เรียน เช่น หยุดพักการเรียน เป็นต้น หรืออีกวิธีหนึ่งครูควรหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบในการแก้ไขพฤติกรรมด้วยการทำร้าย ร่างกายหรือจิตใจ ด้วยประการทั้งปวง เช่น การลงโทษด้วยการเฆี่ยน ตี หรือด่าว่าด้วยถ้อยคำที่กระทบความรู้สึกอย่างรุนแรงครู/อาจารย์ควรให้ผู้ที่ มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงดำเนินการจะดีกว่า เช่น พ่อแม่ ผู้ปกครอง หรือเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจากหน่วยงานที่รับผิดชอบในการแก้ไขความประพฤติของ เยาวชน หรือคนในสังคม ซึ่งเจ้าหน้าที่เหล่านั้นเป็นผู้มีความรู้ความเข้าใจ และมีความเข้าใจ และมีความชำนาญในกระบวนการและวิธีการลงโทษตามลักษณะของพฤติกรรมที่ควรได้รับ การลงโทษ เพราะครู/อาจารย์ไม่ได้รับการฝึกอบรมหรือได้รับการสั่งสอน มาให้เป็นผู้พิจารณาโทษและลงโทษผู้เรียนอย่างเป็นระบบ การตัดสินลงโทษของครูจึงมีความผิดพลาดได้ง่าย เพราะครูมักจะใช้อารมณ์ และความรู้สึกของตนเองตัดสินเป็นสำคัญ ยิ่งถ้าครูเป็นผู้เกี่ยวข้องและมีส่วนกับการการทำผิดของผู้เรียนด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ความเป็นธรรมและความชอบธรรมลดลงมาก
แหล่งที่มา : http://news.mthai.com/webmaster-talk/429614.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น